Jaką średnicę przewodów wybrać do instalacji solarnej?

Do budowy instalacji solarnej potrzebne są odpowiedniej średnicy przewody. Jest to ważny element który zapewnia prawidłowe warunki eksploatacji. Dobór średnicy przewodów zależy od łącznej powierzchni apertury (czynnej absorbera) w instalacji solarnej aby otrzymać zalecaną prędkość przepływu glikolu.
 
Jeśli średnica przewodów jest za mała może spowodować:
-obniżenie natężenia przepływu czynnika grzewczego (glikolu) poniżej wymaganego, przez zwiększenie oporów hydraulicznych przepływu oraz za małej wysokości podnoszenia pompy obiegowej
-obniżenie sprawności pracy instalacji solarnej przez zmniejszenie natężenia przepływu glikolu przez kolektory słoneczne, zwiększenie temperatury absorberów oraz zwiększenie strat ciepła kolektora
-większe zużycie energii elektrycznej przez pompę obiegową która pracuje z wyższą wymaganą wysokością podnoszenia
-szybsza erozja wewnątrz rur, zwłaszcza rur miedzianych przy temperaturze medium ponad 60°C i przy prędkości powyżej 1,5m/s
 
Za duża średnica przewodów może spowodować:
-za niską prędkość przepływu glikolu w orurowaniu instalacji solarnej co prowadzi do gromadzenia się powietrza utrudniającego albo blokującego przepływ glikolu
-większe straty ciepła z powierzchni zewnętrznej rur.
Aby dobrać odpowiedniej średnicy rury do instalacji solarnej należy określić wymagane nominalne natężenie przepływu glikolu zależnie od powierzchni apertury kolektorów lub zgodnie z ilością kolektorów użytych w układzie.
Jeśli w instalacji solarnej składającej się z 5 kolektorów KS2000 SLP możliwe jest użycie rury o średnicy nominalnej DN16 (SNP-DN16) której prędkość przepływu wynosi 0,7 m/s, bezpieczniej jest dobrać rurę o większej średnicy SNP-DN20, której prędkość przepływu zmieści się zalecanym zakresie 0,45m/s a opory hydrauliczne zmniejszą się z 15,47 mbar/m do 4,54 mbar/m.
Trzeba również pamiętać o liniowych oporach hydraulicznych (mbar/m) dla przepływu glikolu przez rurę o danej średnicy. Jest to ważne przy zwiększonej długości orurowania w instalacji solarnej oraz przy zwiększonej ilości załamań rur takich jak np. kolanka, łuki, trójniki. Opory liniowe powinny być jak najniższe, najlepiej poniżej 10 mbar na metr bieżący rury elastycznej ze stali nierdzewnej.