Dłuższy okres wsparcia dla zielonych źródeł oraz zmiana definicji małych instalacji OZE

Nowe przepisy dotyczą zmian w części zasad funkcjonowania dotychczasowych systemów wsparcia dla wytwórców energii z odnawialnych źródeł energii, tzn.: systemu aukcyjnego oraz systemów FIT/FIP. Do  30 czerwca 2047 roku został wydłużony czas na możliwość skorzystania z programów pomocy publicznej (wcześniejsze regulacje stanowiły o obowiązywaniu do 30 czerwca 2039 r.). Co oznacza, że wsparcie w postaci obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie, prawo do dopłaty do ceny rynkowej w ramach systemów FIT/FIP oraz systemu aukcyjnego – będzie obowiązywało dłużej. Z kolei wprowadzone w nowelizacji podwyższenie górnego progu umożliwiającego wpis do rejestru małych instalacji OZE (RMIOZE) ograniczy obowiązki koncesyjne przedsiębiorców wytwarzających prąd z małych instalacji OZE. Takie zmiany powinny umożliwić rozwój inwestycji w tym segmencie. Zmiany zostały wprowadzone również w zasady rozliczania dodatniego salda.

W nowelizacji pojawiła się nowa definicja małej instalacji OZE. Obecnie ustawodawca, definiując małe instalacje, podniósł między innymi górny próg łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej. Do tej pory za małe instalacje – zgodnie z definicją ustawową – były uznawane te o mocy większej niż 50 kW i mniejszej niż 500 kW. Obecnie za małe instalacje uznaje się te o mocy większej niż 50 kW i nie większej niż 1 MW [2].

Jest to ważna zmiana w procesie uzyskania koncesji. Obecnie wystarczy złożyć stosowne oświadczenie i wniosek o wpis do rejestru małych instalacji OZE – tzw. rejestru MIOZE, prowadzonego przez Prezesa URE. Czas oczekiwania na wpis to 21 dni.

W związku z podniesieniem tych progów, w okresie przejściowym, przedsiębiorcy, którzy posiadają koncesję, a których instalacje spełniają warunki określone dla małej instalacji (nowa definicja), zostaną z urzędu przeniesieni do rejestru wytwórców energii w małej instalacji.

Zmiana definicji nie wpłynęła na dotychczasową kwalifikację instalacji w systemach FIT/FIP oraz aukcyjnym systemie wsparcia pod względem rozliczania przez sprzedawcę zobowiązanego.

W ustawie zostały uregulowane kwestie sposobu określania łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji OZE, a także wprowadzono definicje mocy zainstalowanej elektrycznej instalacji odnawialnego źródła energii. Jak czytamy w ustawie, moc zainstalowana elektryczna instalacji OZE [3] to łączna moc znamionowa czynna:

• zespołu urządzeń służących do wytwarzania energii elektrycznej – zespołu prądotwórczego, podaną przez producenta na tabliczce znamionowej, a w przypadku jej braku, moc znamionową czynną tego zespołu określoną przez jednostkę posiadającą akredytację Polskiego Centrum Akredytacji – w przypadku instalacji odnawialnego źródła energii wykorzystującej do wytwarzania energii elektrycznej biogaz lub biogaz rolniczy;
• generatora, modułu fotowoltaicznego lub ogniwa paliwowego podaną przez producenta na tabliczce znamionowej – w przypadku instalacji innej niż wskazana powyżej.

Wydłużenia okresu wsparcia o dwa lata

Ustawodawca wprowadził możliwość wydłużenia okresu wsparcia w systemach FIT/FIP z 15 do 17 lat. Dotyczy to instalacji OZE o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1 MW, wykorzystujących do wytwarzania energii elektrycznej wyłącznie biogaz lub hydroenergię, dla których wcześniej wydawano świadectwa pochodzenia przez minimum pięć lat. Ma to zastosowanie również do tych instalacji, które spełniają powyższy warunek i dla których piętnastoletni okres wsparcia zakończył się przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, niezależnie od systemu wsparcia, w którym uczestniczyły.

Zmiana uległ sposób rozliczania salda dla dużych instalacji

Dla przedsiębiorców istotna jest, też zmiana okresu rozliczenia dodatniego salda — z dotychczasowych 15 do — co do zasady — trzech lat. Do rozliczenia ujemnego mają prawo wytwórcy korzystający ze wsparcia. Polega to na tym, że gdy cena energii elektrycznej na Towarowej Giełdzie Energii jest niższa niż cena zawarta w zwycięskiej ofercie aukcyjnej, wówczas wytwórca otrzymuje wsparcie do wysokości ceny, którą zadeklarował. Stanowi to zabezpieczenie w sytuacji, gdyby rynkowe ceny energii były niskie. Gdy jednak ceny na TGE są wysokie, następuje sytuacja przeciwna – pobrana z rynku w wyniku sprzedaży drogiej energii „nadwyżka” ponad cenę aukcyjną stanowi saldo dodatnie tego wytwórcy. W tym wypadku przedsiębiorca musi zwrócić nadwyżkę do Zarządcy Rozliczeń. Zgodnie z nowymi przepisami, rozliczenia te będą odbywać się po upływie każdych pełnych trzech latach kalendarzowych. Przepisy odnoszą się także do rozliczania dodatniego salda, określają także do systemów FIT/FIP. Ustawodawca uzasadnia to w ustawie tym, że takie rozwiązanie ma przeciwdziałać ewentualnym nadużyciom związanym z długim okresem wsparcia i cyklem życia przedsiębiorstw oraz ryzykiem, że saldo nie zostanie zwrócone.

Źródło: www.ure.gov.pl